Johann Sebastian Bach skomponował "Gavotte I" i "Gavotte II" jako część swej VI Suity na wiolonczelę solo, BWV 1012. Często nazywane są one "Gavotte en Rondeau" i są umieszczone jako piąty i szósty ruch tej suity. "Gavotte I" jest eleganckim tańcem o charakterystycznej formie ronda. Jego melodyjna linia jest pełna gracji, a rytm jest energiczny, co nadaje utworowi pewną lekkość i ruchliwość. Struktura tego tańca odzwierciedla tradycyjny układ muzyczny gavotte, będący formą dwuczęściową z powtarzającym się elementem ronda. "Gavotte II" to bardziej spokojna wersja, której charakter jest bardziej refleksyjny w porównaniu do pierwszej gavotte. Bach zręcznie eksploruje możliwości brzmieniowe wiolonczeli solo, tworząc bogatą teksturę dźwiękową. Mimo różnic w charakterze obu gavott, są one ze sobą związane tematycznie, co wprowadza elementy jedności w obrębie suity. Suity na wiolonczelę solo Bacha są uważane za jedne z najważniejszych i najtrudniejszych dzieł w repertuarze wiolonczelowym. "Gavotte I" i "Gavotte II" wnoszą do tych monumentalnych dzieł dynamizm taneczny, a zarazem ukazują mistrzostwo kompozytorskie Bacha w zakresie tworzenia głębokich i ekspresyjnych dzieł solowych. Warto zauważyć, że każde wykonanie tych utworów przez różnych wiolonczelistów może przynieść nowe niuanse interpretacyjne, co sprawia, że są one fascynującym obiektem analizy dla zarówno muzyków, jak i słuchaczy.
